دارو دیگوکسین
دیگوکسین
Digoxin
موارد استفاده دیگوکسین
دیگوکسین در درمان نارسایی احتقانی قلب و برای پیشگیری و درمان آریتمی قلبی مصرف میشود.
مکانیسم اثر دیگوکسین
دیگوکسین نیروی انقباضی قلب را افزایش داده و هدایت الکتریکی آن را کاهش میدهد. تصور میشود افزایش سرعت و نیروی انقباضی عضله قلب ناشی از مهارت حرکت یونهای سدیم و پتاسیم از غشاء سلولی عضله قلب باشد. این دارو سرعت هدایت قلبی را کاهش داده و دوره تحریک ناپذیری گره دهلیزی-بطنی را افزایش میدهد.
فارماكوكينتيك دیگوکسین
فراهمی زیستی قرص دیگوکسین ۸۰-۶۰ درصد و الگزیر و محلول تزریقی آن ۸۵-۷۰ درصد است. پیوند دیگوکسین به پروتئین کم میباشد(۲۵-۲۰ درصد). متابولیسم این دارو به میزان کم در کبد صورت میگیرد. نیمه عمر دارو ۴۸-۳۶ ساعت است که در صورت ابتلا به بیادراری، ۶-۴ روز خواهد بود. اثر دارو از راه خوراکی پس از ۲-۰.۵ ساعت و از راه تزریقی پس از ۳۰-۵ دقیقه شروع میشود. زمان لازم برای رسیدن به اوج اثر از راه تزریقی ۴-۱ ساعت و از راه خوراکی ۶-۲ ساعت است. طول اثر دارو از راه تزریقی و خوراکی ۶ روز است. دفع دیگوکسین کلیوی است.
موارد منع مصرف دیگوکسین
این دارو در صورت ابتلا به فیبریلاسیون بطنی و وجود حساسیت مفرط به دیگوکسین مصرف نشود.
هشدارها دیگوکسین
۱- این دارو در صورت وجود کاردیومیوپاتی هیپرتروفیک همراه با انسداد جریان خروجی از بطن چپ، مشکل قلبی-ریوی، نارسایی قلبی با اختلال عملکرد دیاستولی، سندرم W-W-P ،انسداد گره دهلیزی بطنی، اختلال عملکرد گره سینوسی-دهلیزی، اختلالات الکترولیتها (کاهش کلسیم، پتاسیم و منیزیم، افزایش کلسیم خون) مشکل کلیوی باید با احتیاط فراوان مصرف شود.
۲- در بیماران سالخورده و بیمارانی که از دستگاه ضربانساز مصنوعی استفاده میکنند، تنظیم دقیق مقدار مصرف دارو ضروری است، زیرا ممکن است دچار مسمومیت شوند.
۳- اندازهگیری مقدار ثابت و حداقل غلظت دارو در سرم در طول درمان با این دارو ضروری است. پیگیری وضعیت ECG و تعیین غلظت الکترولیتها در سرم نیز ضروری میباشد.
۴- قرصهای دیگوکسین، دارای فراهمی زیستی متفاوتی هستند و این مسأله باید در دیژیتالیزه کردن (یعنی تجویز دیگوکسین و تنظیم دوز آن برای بیمار) بیمار، یا در درمان نگهدارنده با قرصهای دیگوکسین مد نظر قرار گیرد.
۵- هر ۵۰ میکروگرم از دیگوکسین تزریقی، از نظر مقدار مصرف معادل با ۶۲.۵ میکروگرم قرص یا الگزیر میباشد.
عوارض جانبی دیگوکسین
بیاشتهایی، تهوع، استفراغ، اسهال، درد شکم، اغلب با مصرف مقادیر زیاد دارو مشاهده شده است. اختلالات بینایی، سردرد، کسالت، خوابآلودگی، اختلال فکر، توهم، هذیان، آریتمی و بلوک قلبی با مصرف این دارو گزارش شده است.
تداخل دارويي دیگوکسین
مصرف همزمان کینیدین و آمیودارون با دیگوکسین ممکن است موجب افزایش قابل توجه غلظت سرمی دیگوکسین شود. مصرف همزمان آمفوتریسین B با دیگوکسین ممکن است احتمال بروز مسمومیت با گلیکوزیدهای قلبی ناشی از کاهش پتاسیم خون را افزایش دهد. کینین، کلروکین وهیدروکسی کلروکین در صورت مصرف همزمان با دیگوکسین، ممکن است غلظت پلاسمایی دیگوکسین را افزایش دهند. دیلتیازم، وراپامیل و احتمالاً نفیدیپین در صورت مصرف همزمان با دیگوکسین، ممکن است غلظت پلاسمایی دیگوکسین را افزایش دهند. خطر بروز بلوک دهلیزی-بطنی و برادی کاردی با مصرف همزمان با وراپامیل افزایش مییابد. در صورت مصرف همزمان استازولامید، مدرهای لوپ و تیازیدی با دیگوکسین، خطر بروز مسمومیت با دیگوکسین ناشی از کاهش پتاسیم خون افزایش می یابد. اثر دیگوکسین در صورت مصرف همزمان با اسپیرونولاکتون افزایش می یابد. مصرف همزمان داروهای مسدودکننده گیرنده بتا-آدرنرژیک همراه با دیگوکسین، ممکن است باعث تشدید اثر آهستهکننده هدایت گره دهلیزی-بطنی شود. خطر بروز آریتمی با مصرف همزمان داروهای مقلد سمپاتیک افزایش مییابد.
نکات قابل توصیه دیگوکسین
۱- دوره درمان باید کامل شود و دارو هر روز در وقت معین مصرف شود.
۲- اگر یک نوبت مصرف دارو فراموش شود، چنانچه پس از ۱۲ ساعت به یاد آورده شود، به هیچ وجه آن نوبت نباید مصرف شود و مقادیر مصرف بعدی نیز دو برابر نشود، اگر به مدت دو روز یا بیشتر مصرف دارو فراموش شود، باید به پزشک مراجعه شود.
۳- در صورت بروز هر گونه نشانه مسمومیت از جمله تهوع، استفراغ، اسهال، کاهش اشتها یا آهسته شدن شدید نبض، باید به پزشک مراجعه شود.
۴- از مصرف سایر داروهای بدون دستور پزشک باید خودداری شود.
۵- مقدار مصرف دیگوکسین باید براساس نیاز هر بیمار تعیین شود. این مقدار باید براساس وزن بدون چربی محاسبه شود، زیرا این دارو در بافت چربی وارد نمیشود.
۶- تزریق وریدی دارو بر تزریق عضلانی آن ارجحیت دارد. تزریق وریدی باید طی حداقل ۵ دقیقه صورت گیرد. تزریق عضلانی تنها در صورتی که امکان مصرف دارو از راه خوراکی یا وریدی وجود نداشته باشد، انجام میشود.
۷- در صورت تغییر شکل تزریقی به شکل خوراکی دارو، تنظیم مقدار مصرف ممکن است ضروری باشد
اشکال دارویی دیگوکسین
Oral Drop: ۰.۵ mg/ml
Elixir: ۰.۰۵ mg/ml
Tablet: ۰.۲۵ mg
Injection: ۰.۵ mg/۲ml
[ بازدید : 35 ] [ امتیاز : 0 ] [ نظر شما : ]